Obturacja dróg oddechowych - obturacyjny bezdech senny

Dzisiaj pora na wytłumaczenie jednego z pierwszych "trudnych słów" jakie zapewne usłyszysz w momencie uzyskania rozpoznania bezdechu sennego: OBTURACJA.

"Obturacja", to mądrze brzmiące, medyczne określenie na "ograniczenie przepływu". W tym konkretnym przypadku mówimy o ograniczeniu przepływu powietrza, które dostaje się do naszych płuc.

Każdego dnia do naszych płuc wtłaczane jest około 5000 litrów powietrza. Powietrze to niezbędne jest do wymiany gazowej, czyli pozyskiwania tlenu i wydalania dwutlenku krwi rozpuszczonego we krwi i będącego efektem procesu oddychania komórkowego (zamiana substancji odżywczych w energię).
zwę

Nasze drogi oddechowe składają się z części górnej tj jamy nosowej, gardła, krtani, tchawicy oraz dolnej tj oskrzeli schodzących do pęcherzyków płucnych.

Obturacja może nastąpić na każdym poziomie dróg oddechowych:

Nos- np. skrzywienie przegrody nosowej, polipy
Gardło- np. przerost języka lub migdałków, spadek napięcia mięśni gładkich, nadmierny rozrost lub spadek elastyczności tkanek nabłonkowych, ucisk tkanek związany z nadmierną ilością tłuszczu (otyłość)
Oskrzela i płuca- np. skurcz, obrzęki, nadprodukcja śluzu, ucisk tkanek na klatkę piersiową i przeponę.

Niekiedy obturacja może być tylko chwilowa np, w przebiegu stanu zapalnego, infekcji czy ataku astmy. Jeżeli wynika z przyczyn anatomicznych lub przewlekłej choroby typu POChP (przewlekła obturacyjna choroba płuc) wtedy ma charakter stały.

Obturacja układ oddechowego w pierwszej kolejności powoduje się nocne chrapanie, czy spłycenia oddechu. W skrajnym przypadku może powodować w czasie snu chwilowo całkowite zatrzymanie oddechu i wtedy mówimy, że mamy do czynienia z obturacyjnym bezdechem sennym. Powoduje on w pierwszej kolejności duszności, problemy ze snem, dzienną senność i zmęczenie.

Podstawowym leczeniem bezdechu jest próba eliminacji źródła obturacji czyli np. usunięcie wady anatomicznej, czy korekcja tkanek, które utraciły na elastyczności. Najbardziej skutecznym i powszechnym leczeniem jest stosowanie dodatniego ciśnienia w drogach oddechowych (terapia aparatem PAP).